Het vorige schooljaar heeft de Gemeente alleen de salarissen van de leraressen betaald. De kosten van de Sociale lasten, transport van de leerlingen van Barra do Itabapoana tot de school en vice-versa, 2 keer per dag en de leermiddelen waren voor onze rekening, al hadden zij beloofd dit ook te zullen vergoeden. Helaas is dit nooit gebeurd.

Op deze basis konden wij helaas niet door gaan met onze school en hebben dan ook de ouders verteld dat de school ging sluiten wegens geld gebrek. Iedereen was erg teleur-gesteld omdat zij zagen hoe hun kinderen vooruit waren gegaan sinds zij onze school bezochten. In groepen zijn zij naar de burgemeester gegaan en hebben voor elkaar gekregen dat de gemeente toezegde de hele school onder haar vleugels te nemen.

De burgemeester heeft mij geroepen en toen zijn hele harde afspraken gemaakt. Ik vertelde hem dat ik de leraressen ging ontslaan zodat hun salaris en sociale voorziening volledig voor hun rekening zouden komen. Met lood in de schoenen heb ik deze uitsprak gedaan want wij liepen een hele grote kans dat hij dan zou reageren met de mededeling dat hij wel gemeentelijke leraren zou aanstellen en niet door zou gaan met onze vertrouwde krachten, die juist onze school hebben gemaakt wat zij nu is. Zonder deze leerkrachten is onze school gelijk aan alle anderen waar wij juist zo tegen zijn.
Gelukkig is dat niet gebeurd en wij hebben zelfs de toestemming gekregen om door te gaan met les geven zoals wij al die jaren gewend zijn met onze zelf gemaakt leerboeken en systeem. Onze manier van lesgeven en het materiaal is absoluut niets aangepast aan de locale manier van les geven. In tegendeel zelfs, toen Jamilia naar de Secretarie van onderwijs werd geroepen om uitleg te geven hoe ons systeem werkte is zij beladen met complimentjes en de Secretaris vroeg of zij onderdelen van onze leer programma mochten kopiëren. Natuurlijk mag dat. Wij zijn maar al te blij ons steentje bij te dragen aan een verbetering van het onderwijs in onze Gemeente.

Met inzet van de Gemeente is onze school nu zelfs beter dan voorgaande jaren want er wordt nu een ontbijt en een warme maaltijd aan de kinderen verstrekt, iets dat wij nooit hebben kunnen doen. Wij hebben hen allen maar een kleine lunch kunnen aanbieden en deze kinderen kunnen een goede maaltijd best wel gebruiken.

Nu hebben wij 2 schoonmaaksters en een extra keuken hulp erbij gekregen.
Onze chauffeur haalt met onze bus iedere dag 150 kinderen in Barra op. Zij zijn verdeeld in een ochtend en een middag ploeg zoals gebruikelijk hier in Brazilië. De grotere ‘s morgens en s´middags de kleineren. In de eerste rit neemt hij meteen de grotere kinderen van Pinokio mee die al op de middelbare school zitten. De brandstof voor de bus wordt ook door de gemeente verstrekt. De chauffeur wordt door ons betaald.

Onze burgemeester is in mei afgezet maar zijn plaatsvervanger heeft niets veranderd aan onze afspraak met zijn voorganger. Ik denk dat tot het einde van dit schooljaar wij geen problemen zullen krijgen maar houden ons hart al vast omdat er op 7 oktober zijn er weer burgemeester verkiezingen voor de volgende 4 jaren. Op 1 januari 2013 gaat de nieuw ambt‘s termijn in. Wie gaat er winnen? Gaat de volgende burgemeester onze school blijven onderhouden? Dit zijn dan de problemen waar wij er altijd mee kampen. Ieder burgemeester en Secretaris van Onderwijs heeft zo zijn eigen zienswijze en belangen en wij moeten afwachten wat zij wel of niet willen doen. Werken op deze manier is erg vermoeiend en vol onzekerheden. Uiteindelijk is dit de eerste keer dat een burgemeester zich sterk heeft gemaakt om Pinokio te helpen.

Het zou erg triest zijn als de school niet meer zou functioneren want de kinderen die hier studeren krijgen een goede basis mee. De leerkrachten zijn vrouwen met hun hart op de juiste plaats die de belangen van deze kinderen voorop stellen en zich erg inzetten om hen de nodige kennis bij te brengen. De ouders vertellen dat de kinderen zelfs thuis zich beter gedragen sinds zij onze school bezoeken want wij hebben discipline hoog in onze vaandel staan.
Wij zullen de hoop blijven koesteren.