Lange droge winter Deze winter is heel koud geweest gekoppeld aan een droogte die alle gewassen heeft doen verdorren. De plaatselijke boeren en ook wij hebben veel moeite moeten doen om de koeien in leven te houden. De weiden zijn namelijk totaal verbrand door de zon.

Nina, onze boerin, moest dagelijks de wijde omtrek afzoeken om eetbare planten te vinden om onze beesten te voederen. We willen, vooralsnog, vermijden om veevoer te kopen.

Deze droogte en koude hebben er ook voor gezorgd dat veel kinderen en volwassenen verkouden werden en/of last kregen van hun luchtwegen. Andere delen van het land zijn juist overspoeld door de regen. Zowel de droogte als de vele regen hebben er voor gezorgd dat de levensmiddelen veel duurder zijn geworden. Een ongerepte bos, beschermd gebied en heel dichtbij, heeft vlam gevat en vele wilde dieren zijn omgekomen. Eén ervan heeft ongeveer 22 km gelopen en is op een zaterdagmorgen bij ons terecht gekomen. Een prachtige varaan, een zwart/wit exemplaar, wel een halve meter lang.

Wij hebben de Secretaris van Milieu gebeld en hij beloofde onmiddellijk te komen om het beest op te halen, wat uiteindelijk niet is gebeurd. Wij hebben hem de nacht laten doorbrengen in de gang van de school en de volgende dag, met een aantal jongelui, zelf naar het overblijvende deel van het bos gebracht. Al doende leren zij het milieu en zijn dieren te beschermen. Pinokio neemt deel aan een Vereniging ter Bescherming van dit ongerepte stuk natuur. Kort geleden hebben wij onze bus uitgeleend voor een excursie van een aantal leden van deze Vereniging. Het is namelijk verboden om dit bos te betreden zonder deskundige begeleiding en het was voor ons ook de eerste keer dat wij deze percelen mochten betreden. Het is een echt dicht woud met heel weinig paden. Heel bijzonder om mee te maken en alles in ongeschonden staat aan te treffen.