Het komt gelukkig niet zo heel erg vaak voor dat U van ons, vanuit Brazilië, een oproep krijgt. Maar dit keer kunnen wij niet echt anders dan een extra oproep uit te laten gaan.
Zoals bij vrijwel alle Stichtingen hebben ook wij de laatste jaren steeds meer moeite om de eindjes aan elkaar te knopen door verminderde donaties.

Tussen alle ellende die over onze aardbol trekt zoals: aardbevingen, grote branden, tsunamis en ga zo maar door is het voor kleinere stichtingen bijna niet meer haalbaar om geld bij elkaar te krijgen voor hun dagelijkse werkzaamheden. Het structureel helpen van mensen heeft duidelijk een iets mindere impact dan hulp bieden bij grote natuurrampen. Wel te begrijpen uit menselijk oogpunt maar maakt het werk van veldwerkers erg moeilijk zo niet onmogelijk.

Uiteraard begrijpen wij heel goed dat bij dit soort rampen á la minute hulp nodig is om het grootste leed op kort termijn te kunnen verzachten. De kleinere Stichtingen raken hierdoor wel wat in het gedrang en vervolgens in nood.

Vooral omdat onze hulp direct gericht is op kinderen die verder geen kant uit kunnen, maar wel afhankelijk zijn van die hulp die voor hun toekomst bepalend is. Ik denk thans dat het heel goed is om u, voordat het te laat is, op de hoogte brengen van het financiële tekort dat wij hebben. Het zou toch vreselijk jammer zijn als wij door geldgebrek onze deuren zouden moeten sluiten.
Aangezien wij op het ogenblik minder kinderen verzorgen, hebben wij inmiddels al een aantal grote bezuinigingsronden door gevoerd en zoeken steeds naar mogelijkheden om de onkosten verder te laten dalen . Uiteraard willen we de structuur en de doelstellingen van onze Stichting volledig in ere houden. Wij blijven ons inzetten voor hulp en opvang hulp aan en van kinderen die in een risicovolle sfeer leven.

Daar waar wij met minder personeel afkunnen - door het kleinere aantal kinderen - hebben wij al helaas mensen moeten ontslaan. Helaas op twee fronten want:


1. het ontslaan van werknemers is voor ons ook erg pijnlijk want je weet dat je hen weer voor jaren werkeloos maakt.

2. het ontslag is,mede door de wettelijk geregelde ontslagpremies, een grote aanslag op ons al krappe budget.

Een aantal kosten blijven helaas even hoog als altijd: zoals b.v. elektriciteit. De kosten verbonden aan het laten branden van een lamp voor 1 kind is gelijk aan die voor 20 kinderen. Schoonmaak artikelen blijven even duur want het huis is niet kleiner geworden en zo kunnen wij nog vele voorbeelden aandragen. De sociale lasten zijn hier ook voor ons een grote post.

Vervolgens wanneer het geld hier aankomt worden wij geconfronteerd met een relatief nieuw fenomeen voor Brazilië en dat is de sterkte van de Reaal. Daar waar wij voorheen gretig gebruik konden maken van een steeds zwakker wordende reaal is het nu geheel andersom. Het is iedere keer weer een gevecht van bijna op leven en dood met de bank om een redelijke en acceptabele koers te krijgen.
Gelukkig is het nog altijd zo dat zowel ons bestuur in Nederland als ons bestuur hier in Brazilië volledig gratis werken. Hierdoor komt van iedere euro die U geeft praktisch 99 cent ten goede aan onze kinderen. Dit is een van de voornaamste redenen waarom ik, met veel schroom, meen een verzoek te mogen doen.

Wij zouden heel graag een reserve fonds willen opbouwen zodat als er weer ergens een natuurramp zich voordoet wij niet direct weer bang hoeven te zijn voor de toekomst van onze kinderen.
Indien iedere lezer mee doet en kans zou zien tenminste één familielid en één kennis over de streep te trekken om mee te doen bereiken wij dit doel binnen de kortste keren en keert de rust bij ons terug. Wij denken ook in dit geval aan acties (scholen, sportclubs, bedrijven en particulieren)

Zonsondergang bij Pinokio.
Laat de zon niet definitief ondergang voor Pinokio

Wij hopen dat U ons niet kwalijk neemt dat wij U om extra hulp vragen, daar waar U al zoveel voor onze kinderen hebt gedaan maar wij zijn van overtuigd dat hun welzijn U net zo aan het hart gaat als ons.