Als gevolg van de nieuwe wet op de adoptie die het verblijf van kinderen in een opvang tehuis beperkt tot 2 jaar waarna het kind op een adoptie lijst wordt geplaatst, is het aantal kinderen in ons huis aardig terug gelopen. Dit heeft ook effect had op het aantal leerlingen van onze school.
Omdat hier in Brazilië niets zo veranderlijk is als de wetgeving en naar onze mening goed onderwijs de basis voor iedere verbetering van de maatschappij is, meenden wij er goed aan te doen wat af te wachten om te zien of deze nieuwe wet echt stand houdt, en onze hele goede leraressen bij gebrek aan leerlingen, niet te ontslaan. De "oplossing" van dit dilemma hebben wij, zoals wij in november al vermeld hadden, gevonden in het openstellen van onze school voor kinderen uit de gemeenschap. Al vaker hadden wij het verzoek ontvangen van diverse ouders om hun kinderen bij ons te laten studeren aangezien zij op de hoogte waren van de goede resultaten. Hier achter zit natuurlijk een klein beetje het idee dat, kunnen wij op de ene manierniet meer helpen dan doen wij het toch gewoon op een andere manier. Te veel kinderen uit onze gemeente missen degelijk en duurzaam onderwijs. Indien je een maatschappij wilt verbeteren of veranderen moet je bij de kinderen beginnen. Wij prijzen ons gelukkig met het gegeven dat wij een aantal best intelligente kinderen hebben gekregen. Aan de andere kant, bij een behoorlijk aantal kinderen valt het niveau waarop zij zitten bar en boos tegen. Heel duidelijk komt hier het nadeel van te grote klassen, te grote scholen en ongeschoolde leerkrachten tot uiting. Hier ontstond een extra taak voor onze remedial teacher die deze kinderen tijdens de lesuren een beetje op weg helpt.
De nieuwe leerlingen zijn uitermate enthousiast over de school en vooral over onze heuse bus die hen haalt en brengt.
Zij betitelen hem al als hun bus en laat niemand het wagen een kwaad woord over hem te zeggen. Een paar weken geleden hadden wij wat technische probleempjes met onze bus en hebben wij de kinderen gehaald en gebracht met de auto’s. Het was een waar genoegen deze kinderen in de auto te hebben, hun blijdschap en tevredenheid straalde van hen af.
De meeste kinderen zijn van arme families en er zijn een aantal bij die wij ontbijt moeten geven omdat zij zonder eten naar
school komen. Uiteraard kun je op een lege en knorrende maag niets leren. Wij hebben de eerste ‘proefwerkweek’
achter de rug met helaas veel resultaten die beneden het niveau liggen dat wij gewend zijn, maar wij hopen dat een deel
van de achterstand bij de volgende ronde al een stukje is weggewerkt. Op 1 mei hebben wij de eerste vergadering
gehad met de ouders. Iedereen was zeer positief over de behaalde resultaten van hun kinderen en een aantal heeft zelfs verteld dat de kinderen vooruit zijn gegaan in hun gedrag thuis. Zij vertelden ook dat de kinderen erg blij waren op deze school te studeren en uitkijken naar de maandag om opnieuw naar school te mogen gaan.
Wij van Pinokio zijn in ieder geval blij wat zonneschijn in het leven van een aantal kinderen uit het dorp te kunnen brengen. Door de school kunnen ook zij deelnemen aan alle activiteiten die wij ontplooien, zoals uitstapjes, schoolfeesten, natuurwandelingen, sporten etc. Dit is een voorbeeld van hoe sommige kinderen gehuisvest zijn:
Iedere school in Brazilië maakt gebruik van schooluniformen om onderscheid tussen rijke en arme kinderen te vermijden.En al hebben wij geen rijke kinderen op onze school, we hebben toch deze gewoonte aangehouden. Omdat onze uniformen niet standaard in de winkels te kopen zijn moest in sneltrein vaart, voorde nieuwe kinderen, nieuwe uniformen gemaakt worden. Met onze onvolprezen naaister is dit erg goed gelukt.
