Op 8 januari 2004 vlogen we voor de eerste keer naar kindertehuis Pinokio in Guriri. Zenuwachtig maar vol goede moed. Wat zou ons te wachten staan in de zes maanden die zouden komen? Nu, vijf jaar later zijn we voor de vierde keer hier. Nog steeds dezelfde plek aan tafel, thuis bij onze familie in Brazilië. Iedereen, zowel de kinderen als het personeel, ontvangt ons met open armen.

Wanneer wij op de afgelopen vijf jaar terugblikken is er veel veranderd. De school heeft zich ontwikkeld tot een basisschool die zeker op de goede weg is. De rekenmethode die wij in 2004 hebben meegenomen met de bijbehorende spullen, heeft een vaste plek in de klas gekregen. Het huiswerkbegeleidingsuurtje is inmiddels een terugkomend onderdeel van de dag. Het doet ons goed om te zien dat er bij elk bezoek nog meer rust en structuur is, bij het eten, tv kijken, maar vooral ook op school. Lucia, Rob, Maria en de rest werken hier heel hard voor. Flexibel zijn en je grenzeloos inzetten zijn hiervoor onmisbare eigenschappen.

Inmiddels zijn onze ‘kleintjes’ van vijf jaar geleden opgegroeid tot echte pubers. Ook zij mogen om de beurt een keer met schoolgenoten uit het dorp op MSN kletsen. Ze maken zich druk om hun haar en kleren zoals een puber dat doet en luisteren naar muziek op hun kamer. Een nieuwe groep ‘kleintjes’ speelt nu op de speelplaats. Desalniettemin genieten groot en klein van een stukje extra aandacht. Wij werken daar heel graag aan mee. Er is steeds een wisseling van de wacht. Nieuwe kinderen die binnenkomen en niet meer weg willen. Maar er zijn ook kinderen die 18 zijn geworden en het ruime sop kiezen. Jammer, van sommigen zullen we niet veel meer zien en horen. Aan de andere kant, zo gaat het leven bij Kindertehuis Pinokio.

Wij praten vaak over onze tijd hier. En nu we hier samen op het kantoor zitten en dit stukje voor de Wel en Wee maken weten we waarom. Kindertehuis Pinokio heeft voor veel kinderen al iets gedaan. Alle kinderen die hier weggaan krijgen iets mee waar ze gebruik van kunnen maken. De een zal het doen, de ander niet. Wij willen een steentje bijdragen. De kinderen, Rob, Lucia en Maria hebben ons ook veel geleerd. Een andere kijk op normen en waarden.

Via deze weg willen wij jullie; Lucia, Rob, Maria en alle kinderen van kindertehuis Pinokio, heel hartelijk bedanken voor de afgelopen vijf jaar. Jullie hebben een bijzondere plek in ons hart.

Daphne en Julienne