Sinds 1 januari dit jaar lijkt het wel alsof wij in een stroom versnelling zijn geraakt. Eerst hebben wij een tijd doorgemaakt met veel regen en enorme overstromingen in heel Brazilië. Onze gemeente en omstreken zijn helaas ook niet bespaard gebleven, al zijn wij ten opzichte van andere plaatsen heel genadig van afgekomen. In sommige delen van het land zijn vele mensen door verdrinking dood gegaan. Bij ons zijn hele stukken weg, door overstromingen van normaal kleine riviertjes, kapot gegaan en er zijn grote gaten in het weg dek gevallen waardoor zij onbegaanbaar waren geworden. Om naar onze “hoofdzetel” te gaan moesten wij een omweg maken van meer dan een halve uur. Bij het boodschappen doen moesten wij daar dus een extra uur voor uittrekken. Per kano door de straten van Barra

Kamperen was natuurlijk onmogelijk want onze kampeerplek was ook onderwater en moesten wij dus de kinderen om en nabij huis zien te vermaken in een vakantie die veel langer heeft geduurd dan normaal en dit ook als gevolg van de vele regens want de Staatsscholen werden gebruik om mensen te huisvesten die tijdelijk (????) hun huis moesten verlaten. In sommige delen van Barra, waar de school gevestigd is kwam het water tot het middel van de mensen. De verbouwing van de Staatsschool die ook al lang gepland was moest natuurlijk ook worden uitgesteld en kon pas beginnen toen de mensen naar hun huis terug konden gaan. Totaal hebben de grotere kinderen 3 maanden vakantie gekregen in plaats van de anderhalve maand wat normaal is en dat in een land waar het onderwijs al zo zwak is.

Gelukkig kon onze school wel van start gaan op de geplande datum van 1 februari en wat deze kinderen betrof nam het leven zijn gewone gang. Voor de leiding van het tehuis was deze gang van zaken zeer ingewikkeld want alle activiteiten die wij met de grotere kinderen wilden ondernemen moest wel uit het zicht van de kleinere om hen niet af te leiden of zelfs ontevreden maken.

Daarna kwam een tijd van veel dokters- en tandartsbezoeken want de gemeente heeft sinds 1 januari een andere Burgemeester en die was zo vriendelijk ons een ploeg artsen en tandartsen te sturen om te kijken of wij extra hulp in die richting konden gebruiken.

De kinderen zijn een voor een onderzocht en gelukkig allemaal zeer gezond verklaard op een na die een kleine hernia heeft en t.z.t. geopereerd moet worden. Wij kregen de 6 maandelijks wormen kuur, wat hoestdranken, aspirines en pleisters cadeau. Toen was de beurt aan de ploeg tandartsen die alle mondjes grondig hebben bekeken en hier was het resultaat minder geslaagd want wat bleek, alle gaatjes die de vorige gemeente tandarts had gevuld, waren aan het uitvallen en dus moet alles weer opnieuw gedaan worden. Volgens deze tandartsen was het materiaal dat gebruikt was als vulling van dusdanig slechte kwaliteit dat de gevolgen zichtbaar waren. Met dit nieuws was ik niet echt blij want ik kreeg visionen van uren, dagen, weken die verloren zouden gaan in de wachtkamers. Maar gelukkig ook hieraan was gedacht en wij mogen nu per tandarts bezoek 10 kinderen meenemen dus de tijd die wij in het verleden kwijt waren in de wachtkamers voor een kind wordt nu benut voor 10. Twee keer per week brengen wij nu de kinderen naar Barra, 9 km. van ons tehuis en de tandarts behandeld dan op dat moment allen de kinderen van Pinokio. De ploeg die ’s morgens naar school gaan gaat ’s middags naar de tandarts en omgekeerd. Ben benieuwd hoeveel weken dit grapje gaat duren! Het is niet te begrijpen dat een gemeentebestuur materiaal van slechte kwaliteit laat gebruiken want uiteindelijk kost alles veel meer als het opnieuw gedaan moet worden. Maar ja, dat is politiek en daar heb ik geen verstand van, gelukkig!!!!

Het is duidelijk dat de nieuwe Burgemeester ons vriendelijk gezind is want hij heeft een nieuwe psychologe en maatschappelijke werkster aangesteld die bij ons moeten werken in opdracht van de Rechtbank en op kosten van de gemeente. De vorige Burgemeester heeft vorige jaar deze opdracht genegeerd en wij hebben zonder deze dames moeten werken. Allen zijn belofte om financiële steun heeft hij nog niet waargemaakt door geld gebrek. Hij beweerd een failliet gemeente te hebben geërfd en daarnaast vele onkosten te hebben gehad met de herstelwerkzaamheden van de schade door de overstromingen. Maar ik zal hem aan zijn jasje blijven trekken. Beloofd is beloofd en het is mij geleerd dat: “belofte maakt schuld”.