Corry en Tim hebben in het verleden een maand gewerkt in het kindertehuis, na 5 jaar zijn zij afgelopen jaar nogmaals naartoe gegaan om weer een maand vrijwillig bij Pinokio te werken. Hieronder zijn twee van de vele verhalen te lezen die zij over de kinderen en hun werk via de e-mail aan vrienden hebben verstuurd.

Het verhaal van John Lennon

Nu we 2 weken in het kindertehuis Pinokio zijn, horen we meer over de verschillende kinderen en hun achtergrond. Eén die al nog relatief kort is, is John Lennon, hij heeft toch wel een bijzonder verhaal. Hij is door de kinderbescherming bij een rondreizend circus weggehaald en door de kinderrechter in Pinokio geplaatst. Bij zijn aankomst was hij onhandelbaar, het bleek dat hij met 13 jaar lezen noch schrijven kon en dat hij in het circus vaak mishandeld was. Hij had angst dat, dat in Pinokio ook zou gebeuren. Uiteindelijk heeft men hem apart gezet met eten etc, en vanaf dat moment ging het een stuk beter, hij is erg introvert. Na een paar maanden wilde men de uitzonderingspositie weer opheffen, maar toen bleek dat hij zelf niet in zijn groepje terug wilde. Sinds kort ontbijt hij al weer wel in zijn groepje, dus langzaam past hij zich aan Pinokio aan. Op school heeft hij er net een volledig jaar opzitten en ze zien dat hij met reuze sprongen vooruit gaat, dus met de intelligentie zit het wel goed en zal hij zijn achterstand wel snel inhalen. Als 15 jarige met kinderen van 8-9 jaar in de klas, is ook niet alles. 30 januari was zijn verjaardag en na de felicitaties en het cadeau, kregen we een voorstelling van zijn circusact. Geweldig zoals hij jongleerde met ballen, ringen, kegels en uiteindelijk zelf met een stoel. Er was groot applaus en je zag hem glunderen! Fijn dat hij zich zo goed ontwikkelt en hopelijk een goede toekomst tegemoet gaat.

Het verhaal van Martha

Toen wij 5 jaar geleden bij Pinokio waren, was daar net Martha komen wonen. Zij was door de kinderbescherming van straat gehaald, een doofstom meisje, dat op het laatst van haar zwangerschap liep (geschatte leeftijd 16-18 jaar). Ze is zonder papieren bij Pinokio geplaatst en die zijn er nog steeds niet en dus is niet bekend hoe oud ze is of hoe ze officieel heet. Zij bracht kort daarna een meisje ter wereld en nu zijn we na 5 jaar weer terug en zien dat Martha goed op haar plaats is. Ze heeft een aantal werkzaamheden en voert die precies en met plezier uit. In een gesprek met Lucia en Rob Schulman blijkt dat ze de afgelopen jaren steeds beter is gaan functioneren en moeilijk was eigenlijk het opvoeden van haar dochter Laura, die gelukkig gezond en met een goed stel hersenen is geboren. Het grote probleem bij het opvoeden is de communicatie tussen de doofstomme moeder en dochter. Als de dochter haar niet snapte of omgekeerd, gebruikte Martha soms fysiek geweld. Het heeft veel tijd en moeite gekost om Martha te laten begrijpen hoe ze met haar dochter om moest gaan.

Dat maakte in de laatste dagen van ons bezoek aan Pinokio het moment zo bijzonder dat Martha met haar dochter naar me toekwam en vroeg of ik een foto van hun tweeën wilde maken. Zij zagen er verzorgd uit en ook de kleding was netjes, zij hadden zich er echt op voorbereid.

Je zag dat Martha echt trots is op haar dochter en wij eigenlijk op Pinokio, want Martha heeft hier een prima plek gevonden in deze wereld. Zij doet er nuttige werkzaamheden, want als zij op straat terecht komt met haar handicaps, dan komt er niets van terecht en ook haar dochter gaat hopelijk een goede toekomst tegemoet met in ieder geval ook scholing.

Tim