Tim en Corrie Tim:

Al jaren zijn Tim en Corrie Tim de motoren achter ons schoolproject. Samen met de directie, leraren, diverse personeelsleden en vooral de studenten van College de Brink in Laren houden zij iedere jaar, met veel succes, een benefit diner ten bate van onze school. Tim weet diverse winkeliers/zakenmensen uit Laren en wijde omtrek te motiveren alle benodigdheden voor dat diner te schenken zodat al het geld dat dit diner oplevert schoon aan het School project van Pinokio wordt geschonken. In het verleden zijn hij en zijn vrouw Corrie in ons tehuis geweest en dit jaar konden wij ons opnieuw verheugen met hun bezoek. Corrie heeft zich met alle mogelijk karweitjes verdienstelijk gemaakt en vooral Maria was erg blij met het werk dat zij in de tuin heeft verricht. Maria is namelijk dol op planten maar haar dagen zijn net zo kort als die van mij zodat zij niet genoeg tijd overheeft om de tuin mooi te onderhouden en Corrie heeft een voortreffelijk kunstje geleverd. Tim is vooral bezig geweest met rekenen en Engelse les. Het is altijd wonderbaarlijk te zien dat iemand die zo weinig Portugees spreekt toch in staat is om de kinderen les te geven en wat heel belangrijk is de kinderen te blijven boeien!

Het is altijd erg jammer als Tim weer weg gaat want hij brengt veel vrolijkheid en gezellige drukte met zich mee. Wij hopen dat hij en Corrie weer snel terug komen.

Tegelijkertijd met hen hadden wij ook op bezoek:
Nieke van den Berg, Ilja Burghout, Sigrid Schulkes en Annette Jonker.

Begin Februari kwamen twee Nederlandse meisjes even een kijkje bij ons nemen om te zien of zij iets voor onze kinderen konden betekenen. Zij hadden hun studie 'psychomotorische therapie' net afgerond en gingen een aantal maanden door Brazilië rondreizen en wilde toch tegelijkertijd een steentje bijdragen aan het welzijn van kinderen die wat hulp konden gebruiken. Ilja en Nienke waren erg enthousiast en wilden wel een aantal weken blijven om activiteiten met de kinderen te doen. Het doel van de psychomotorische therapie, zoals die geformuleerd is door de Nederlandse Vereniging voor Psychomotorische Therapie (NVPMT), luidt: "Het tot stand brengen van een gedragsverandering of tenminste een bijdrage te leveren daaraan en daarmee psychosociale of psychiatrische problematiek weg te nemen of te verminderen". De therapie zelf bestaat uit sport en spel. Na een paar dagen rond te hebben gekeken hebben zij besloten om zich te concentreren op het verbeteren van de sociale vaardigheden van de kinderen (en tieners) door spellen te doen waarbij ze o.a. leren samenwerken, elkaar helpen, een ander vertrouwen en bewust worden van bepaald gedrag door rollenspelen.

De dames hadden een strak programma in elkaar gezet waardoor ze een grote groep kinderen en een aantal tieners konden mee laten doen. Zij waren daar de hele dag druk mee bezig, vol enthousiasme en verantwoordelijkheid. Het kwam goed uit dat er in die periode ook een andere Nederlandse dame en Brazilië-fanaat, Sigrid, op bezoek was, aangezien zij goed Portugees spreekt en dus als tolk kon fungeren omdat Ilja en Nienke de taal nog niet machtig zijn. Zij leerden echter in korte tijd zoveel Portugees van de kinderen, dat ze zich, na het vertrek van Sigrid, zelf konden redden. De kinderen vonden al deze nieuwe spelletjes geweldig natuurlijk en hadden niet door dat er ook tegelijkertijd getracht werd hen een beetje socialer te doen zijn; Na 5 weken hielden Ilja en Nienke een officiële diploma uitreiking, met mooie hand gemaakte diploma’s en een presentje voor alle deelnemers. Tussendoor vertoonden enkele groepjes kinderen voor het aanwezige publiek diverse acrobatische kunsten die ze geleerd hadden. Heel erg leuk allemaal. Voor hun vertrek waren Ilja en Nienke enkele dagen nonstop bezig om alles te rapporteren; de spellen die ze deden en een rapport gemaakt over hun bevindingen van ieder kind. Het resultaat is een uitgebreid naslagwerk waar andere vrijwilligers mee aan de slag zouden kunnen om de activiteiten voort te zetten.

Bedankt Ilja en Nienke!

De eerste vrijwilliger dit jaar was Annette Jonker, zij kwam midden januari aan toen iedereen net terug was van het kamperen. Het was de bedoeling dat ze een paar dagen later mee ging met het tweede kampeer avontuur maar aangezien de gele schoolbus maar niet gerepareerd kon worden, ging kampeervakantie deel twee helaas niet door. Annette zette de zwemlessen voort die eerdere vrijwilliger ‘Tio Pieter’ de zomer ervoor begonnen was. De kinderen hebben een vrij vol dagprogramma; school (’s ochtends of ’s middags), begeleid huiswerk maken en hun klusje (bijv. afwassen) dus het was even puzzelen. wie wanneer vrij was om zo een rooster op te stellen. Vier dagen per week kregen groepjes van drie tot vier kinderen ’s ochtends zwemlessen en 2 dagen per week ’s middags. Annette nam het diploma systeem over van Pieter dat bestaat uit vier niveaus; zeepaardje, zeeschildpad, dolfijn en haai. De kinderen zijn beretrots wanneer zij een diploma krijgen uitgereikt.

Alleen het haai diploma werd met gemengde gevoelens behaald aangezien dat betekende dat de lessen afgelopen waren en er weer een ander aan de beurt was om te beginnen met lessen. De kinderen vonden het heerlijk natuurlijk en vroegen iedere dag, "hoeveel nachtjes slapen voordat ik weer naar het strand mag?". Het stukje lopen naar het strand en terug naar huis was de gelegenheid voor de kinderen om over van alles en nog wat te praten en te vragen, soms over hele diepgaande dingen en soms hele grappige zoals "welke taal spreken paarden in Nederland?" en bij het vinden van skelet van een zeeslang: "is zijn ziel nu in de hemel", "ja hoor", (heel bezorgd kijkend) "maar gaat hij dan niet de kindjes in de hemel bijten?".

Iedere dag is de zee hier anders; heel af en toe spiegelglad, soms met "hoge" golven of een sterke onder stroming, na een fikse regenbui heel schoon en helder en soms vol met zeewier. Op dagen dat er niet goed gelest kon worden vanwege hoge golven bijvoorbeeld gingen ze of een stuk wandelen naar een ‘meertje’ met een bruggetje eroverheen, wat iedere keer weer een leuk avontuur voor ze was, of schelpen zoeken, een vlot of bootjes bouwen van aangespoelde dingen en natuurlijk zandkastelen maken. Voor het te water gaan deed Annette eerst wat rek en strek oefeningen met de kinderen, wat ze allemaal heel grappig vonden. De kinderen kenden de oefeningen in de kortste tijd uit hun hoofd en dan liet Annette ze om de beurt gymleraar(es) spelen.

Naast de zwemlessen hielp Annette met het eten geven aan de twee ploegen jongere kinderen (in totaal zo ongeveer 60 stuks) die niet met de volwassen mee eten. Dat is flink aanpoten natuurlijk maar op enkele uitzonderingen na willen de kinderen graag eten, eten en meer eten. Als je dan denkt aan de moeite die veel ouders in Nederland hebben om hun kinderen hun bordje te laten leeg eten!!! Misschien lusten Nederlandse kinderen ook liever bonen en rijst? Annette woonde elf jaar in Londen voordat ze hierheen kwam en dus gaf ze, op zaterdag middag, engelse les aan een aantal oudere kinderen, waar zij ook weer veel Portugees van opstak. Op regenachtige dagen deed Annette spelletjes met de kinderen en las voor. Ze hielp met de medische verzorging van de kinderen; naar de dokter brengen, temperaturen, wonden verzorgen, pleisters plakken, steenpuisten draineren (hele vieze klus!) en marimbonde (een tropische wesp) zwellingen met homeopathie behandelen (ze is homeopaat). Iedere avond, voor het avond maal, was zij te vinden in de huiskamer bij het DVD kijken met de kleintjes, met zoveel mogelijk kinderen op schoot als het paste. Na ruim 3,5 maand bij ons te zijn geweest is Annette weer terug naar Engeland gegaan maar zij heeft ons beloofd gauw weer op bezoek te komen.

Bedankt Annette!