Laten wij maar meteen met het goede nieuws in huis vallen: het gaat goed en het gaat steeds beter! Wij hebben eindelijk een stijgende lijn te pakken gekregen en het gaat nu ieder jaar beter. De jufvrouwen die met veel zorg zijn geselecteerd, zijn en blijven enthousiast en wat het meest belangrijke is: de kinderen gaan met plezier naar school. De schoolresultaten zijn ook goed tot uitstekend en als zij doorstromen naar de 5de klas van de Staatoochool horen wij van de leraren dat onze kinderen beter voorbereid komen dan de andere leerlingen.

Dit jaar zullen 16 kinderen bij ons afzwaaien van de vierde klas en het volgende jaar in Barra verder gaan. Aan de onderkant staan ruim 20 kleuters te trappelen van ongeduld om naar de klas van juf Noelma te gaan. Daar immers begint het echte schoolleven, daar leren zij lezen, schrijven en rekenen. Het merendeel van deze groep kijkt daar reikhalzend naar uit. Ook in de andere klassen kijken de meeste kinderen uit naar het volgende leerjaar. Immers, je komt steeds dichter bij het wel magisch lijkende school in Barra. Barra is niets anders dan een wat uit zijn krachten gegroeid dorp, maar zij gaan daar naar toe in ons gele schoolbus en dat op zich is al veel waard.

Onze tweede klas heeft een wel heel bijzondere leerlinge. Zij is wat oud voor de tweede klas met haar 12 jaar, maar... daar zijn twee heel goede redenen voor: ten eerste de meest gebruikelijke: zij was nog nooit naar school geweest. Vermoedelijk heeft de moeder altijd gedacht dat een doofstom kind ook super dom moet zijn en niets kan leren. Wij en het kind prijzen zich gelukkig dat niets minder waar blijkt te zijn. Het gaat natuurlijk moeizaam, maar zij pikt de dingen graag en steeds beter op. Zij heeft natuurlijk meer aandacht nodig dat de anderen, maar dat is niet erg, het kind is dolgelukkig dat zij nu de kans krijgt om naar school te gaan en houd die kans met beide handen vast. Het feit dat zij ruimschoots de oudste en grootste van de groep is deert haar niet.

De kinderen gedijen goed tot uitstekend bij ons. Naar school gaan is een verplichting voor ieder kind dat bij ons wordt opgevangen. Dit overigens ongeacht de leeftijd. De kinderen die klein of als baby bij ons zijn gekomen lopen qua leeftijd keurig in de pas met bijvoorbeeld Nederlandse kinderen. Dit betekent dan ook dat vanaf volgend jaar negen- en tienjarige kinderen bij ons al afzwaaien uit onze 4e klas om naar de school in Barra te gaan. Daar komen zij dan met kinderen van vaak 14, 15 jaar of nog ouder in de klas te zitten. Dit baart ons als "ouders" van deze kinderen nog de meest zorgen en wij zouden hen graag nog een jaartje willen vasthouden bij onze school. Uiteindelijk is het ons doel al onze kinderen zo goed en zo kwaad als het gaat in ieder geval door de lagere school heen te loodsen, waarbij wij hopen dat zij de smaak te pakken zullen krijgen en willen doorgaan met de middelbare school. Alleen op deze manier zullen wij uiteindelijk veranderingen teweeg kunnen brengen onder een bevolking die voor meer dan 50% analfabeet is. Ook is de arbeidsmarkt de laatste jaren in Brazilië dusdanig veranderd dat om een postzegel te kunnen plakken bij een groot bedrijf nog net geen universitaire opleiding wordt gevraagd.

Al met al is iedereen meer dan tevreden, wij, de leraren en bovenal de kinderen die met plezier naar school gaan. Wij hopen nog een aantal jaren op uw steun te kunnen rekenen, omdat het zeker nog wel enkele jaren zal duren voordat de lokale overheid durft te erkennen dat onze school een goed en deugdelijk project is waar zij eer mee zou kunnen inleggen.

Robert Schulman