Pinokio

Lucia Lid in de Orde van Oranje-Nassau
Oktober 2005

Op 8 oktober was er een geslaagde donateursbijeenkomst van Kindertehuis Pinokio te Laren. Lucia werd daar blij verrast door de komst van Burgemeester Elbert Roest van Laren. De Burgemeester heeft Lucia een onderscheiding opgespeld, zij kreeg de onderscheiding : Lid in de Order van Oranje-Nassau.

De onderscheiding van Lucia Schulman. Lucia tijdens de ontvangst van haar onderscheiding. Lid in de Orde van Oranje-Nassau. De acte

De voordracht van Elbert Roest de Burgemeester van Laren:

    Mervrouw Schulman, meneer Schulman, dames en heren.

    Neemt u mij niet kwalijk dat ik deze bijeenkomst met mijn bezoek onderbreek, maar ik heb daar een goede reden voor.

    Ik weet niet hoe u thuis bent in de parafernalia van Burgemeesters, maar op het moment dat ze met de ambtsketen binnen komen, met het rijkswapen aan de voorzijde, dan komen ze niet namens zichzelf, maar komen ze namens de kroon. In het bijzonder namens Hare Majesteit.

    Mevrouw Schulman, ik ben gekomen vanmiddag om u toe te spreken. Ik weet dat u niet iemand bent die zichzelf graag op de voorgrond stelt, u laat dat liever over aan de straatkinderen waarmee u dagelijks werkt. Desondanks permitteer ik mij om vanmiddag het woord te voeren en u in het middelpunt van deze bijeenkomst te plaatsen. Ter voorbereiding van deze middag heb ik mij in de Wel en Wee verdiept en heb zo toch eigenlijk in vogelvlucht, in een korte periode een beeld gevormd van uw leven.

    Uw bent geboren in Brazilië en als tiener kwam u naar Nederland waar u getrouwd bent met Rob Schulman. Steeds als u weer terugkeerde naar Brazilië voor familiebezoek, werd u getroffen door het harde lot van de straatkinderen en u vatte op enig moment het plan op om ergens op geschikt moment in uw leven in dienst te stellen van deze straatkinderen. Dat geschikte moment kwam toen uw kinderen de volwassenheid bereikte en u een nieuwe fase in uw leven in kon gaan met uw man.

    In februari 1992 was het zover, u riep de Kindertehuis Pinokio in leven en begon acties om geld in te zamelen voor het tehuis. Door uw grote persoonlijke inzet, de hulp van vrouwen om u heen, allerlei acties, collectes, verkopen op braderieën, verkoop van oude kranten en de betrokkenheid van het tijdschrift Margriet kwam er geld op tafel.

    In 1994 trok u dan ook met uw echtgenoot Rob Schulman naar Guriri en begon met de bijzondere steun van Jan, die in de beginfase gedurende twee keer per jaar steeds in porties van drie maanden op en neer vloog naar Nederland aan het bouwen van het tehuis.

    Al in die bouwfase bood u kinderen onderdak, toen nog in een woning, nu biedt u onderdak aan meer dan honderd kinderen. En daar biedt u deze kinderen een veilig huis.

    U woont, samen met uw man Rob, in het tehuis zelf. U geeft zonder enige financiële compensatie, leiding aan Pinokio en de school die er bijgebouwd is in de loop van de tijd.

    Zo spant u zich al geruime tijd in ten bate van de samenleving en stimuleert u anderen om dat te doen.

    Uit uw curriculum vitae blijkt dat u zich ook al eerder het lot van minder bedeelde kinderen aantrok. Voor de oprichting van Pinokio was u al circa tien jaar in verschillende vrijwilligers functies werkzaam ten behoeve van de Stichting Europa Kinderhulp, zowel als gastouder in de zomervakanties als in het bestuur van de stichting. Zo heeft u zich uitvoerend en initiërend ingezet voor de Stichting Europa Kinderhulp.

    U vindt veel voldoening in uw werk. Het is fijn om op structurele basis veel voor minder bedeelde kinderen te kunnen doen en betekenen. Hun leiden, hun raad geven en ter zijde staan geeft u levensvreugde. Maar het roept ook het respect op van de mensen om u heen.

    Want mevrouw Schulman u inzet is natuurlijk niet onopgemerkt gebleven. De heer Smeeman, u wel bekent, de voormalig consul van het Koninkrijk der Nederlanden in Rio de Janeiro en thans secretaris van de stichting Pinokio heeft er aanleiding in gevonden om samen met het ministerie van buitenlandse zaken u voor een koninklijke onderscheiding voor te dragen.

    Dat heeft geleid tot een uniek document getekend door de minister zelf en door Hare Majesteit.

    Als burgemeester van Laren, uw voormalige woonplaats, is het mij een bijzondere eer om het koninklijke besluit voor te lezen.

      Wij Beatrix, bij de gratie Gods, Koningin der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau, enz. enz. enz.

      Besluit van 3 mei 2005

      Op de voordracht van Onze Minister van Buitenlandse Zaken van 27 april 2005, Directie Kabinet en Protocol;
      Gelet op de Wet van 4 april 1892, houdende instelling van de Orde van Oranje-Nassau;
      Gezien de adviezen van het Kapittel voor de Civiele Orden;
      Hebben goedgevonden en verstaan, te benoemen tot:

      Lid in de Orde van Oranje-Nassau:

      Mevrouw L.M.Schulman geboren Brito de Campos.
      wonende te Municipio de Sao Francisco do Itabapoana,
      de Federatieve Republiek Brazilie.

      Onze Minister van Buitenlandse Zaken is belast met de uitvoering van dit besluit, waarvan mededeling zal worden gedaan in de Nederlandse Staatscourant.
      Is getekend Beatrix Koningin der Nederlanden en Ben Bot de minister van Buitenlandse Zaken.


    Het is mij een grote eer om u de onderscheiding die bij deze koninklijke onderscheiding behoord nu te mogen opspelden.

De reactie van Lucia tijdens de ontvangst van de onderscheiding
    Ik weet niet of ik in staat zou zijn om iets te zeggen, want hiervan ben ik helemaal beduusd en echt heel erg ontroert. En ik wil zeggen dat ik heel blij ben met deze onderscheiding, maar ik wil vooral de nadruk erop leggen dat ik het veldwerk doe, maar dat ik zonder heel veel mensen die hier aanwezig zijn in deze zaal, het nooit mogelijk was geweest.

    Ik bedank heel hartelijk Inge die dus mijn eerste compagnon is geweest. Aad die mij enorme steun in de begintijd heeft gegeven. Jan, zonder hem was het tehuis er nooit geweest en mijn man die ook zijn vaderland heeft achtergelaten om mij te vergezellen. En niet te vergeten u allen die hier in de zaal zijn, zoals de vrijwilligers die altijd zo vriendelijk zijn geweest om een poosje bij ons te komen en als u donateurs, want zonder u deden we ook absoluut niks, dus ik vindt dat deze onderscheiding ons allen toekomt en niet mij alleen.

    Dank u wel.


De Burgemeester :
    Natuurlijk hoort er ook een bloemetje bij zo'n bijzondere gebeurtenis en die ga ik uitreiken aan de echtgenoot van mevrouw Schulman.

    Bij een koninklijke onderscheiding hoort een hele doos met inhoud, waaronder de originele oorkonde die ik net voorlas. Ik heb u gezegd en dat wil ik toch nog een keer benadrukken, het gebeurd eigenlijk bijna nooit dat bij een koninklijke onderscheiding zowel de minister van buitenlandse zaken als Hare Majesteit zelf tekenen, dus zij hebben zich werkelijk persoonlijk betrokken gevoeld bij uw onderscheiding. Dat is heel bijzonder.

    Natuurlijk is er ook de doos met het speldje dat u elke dag kunt dragen in trots dat iedereen dat zou zien.


Link : De foto's van de uitreiking.
Link : De audio bestanden van de uitreiking.