Wij zijn twee juffen, die werkzaam waren op een basisschool in Nijmegen. Alhoewel we het daar naar onze zin hadden, wilden we eens een jaar ergens anders onze handen uit de mouwen gaan steken. Dit idee borrelde al een tijd, maar in augustus 2002 hadden we besloten om er echt werk van te gaan maken. Eerst hebben we nagevraagd op het werk of we een jaar onbetaald verlof zouden kunnen krijgen. Omdat we beiden op dezelfde school werken, moesten we wel ieder wat dagen inleveren en kregen we min of meer de zekerheid op een halve baan als we terug komen. Dat hadden we er voor over en dus gingen we zoeken op het internet, om ons plan concreet te maken.

Dat viel niet mee. Na maanden op websites te hebben gekeken, mensen te hebben gemaild en geschreven, kwam daar de tip om eens op www.pinokio.nl te kijken. Daar werden vrijwilligers gevraagd en kon je een email invullen met je gegevens en je motivatie. Dat hebben we toen meteen gedaan en een tijdje later kregen we een uitnodiging om naar Den Haag te gaan om met Hans en Baukje te praten. Na dit bezoek waren we erg enthousiast. Tot 2003 waren er al vrijwilligers genoeg, dus we waren welkom vanaf januari 2004. Goed nieuws dus!

We moesten er een heel schooljaar tussen uit. Dus nu de vraag wat te doen tot januari. Een van ons heeft een vriendin in Portugal en die hebben we toen gebeld met de vraag of we daar drie en een halve maand terecht konden. Het leek ons leuk en leerzaam (vooral voor de taal) om eerst naar Portugal te gaan. Toen we van de vriendin een enthousiast geluid hoorden aan de andere kant van de lijn, wisten we wat ons plan zou zijn voor komend schooljaar. Het plan was helemaal rond. Nu moesten alle bijzaken nog geregeld worden. Er moesten nog inentingen gehaald worden en wat neem je nou eigenlijk allemaal mee? De week voordat we gingen was de kroon op de voorbereiding een gezellig afscheidsfeestje. Wij waren er klaar voor.

Op 28 september zijn we vanuit Nederland naar Portugal vertrokken. Beiden hadden we toen al een cursus Portugees of Braziliaans erop zitten. In Portugal wilden we graag gaan werken, maar dat bleek makkelijker gedacht dan gedaan. Toen zijn we op een kleuterschool gaan helpen twee dagen in de week (in ruil voor ‘o almoço’, de lunch). Het werken met de kinderen en de juffen was erg leuk en vooral daar hebben we veel Portugees geleerd. Het viel eerlijk gezegd best tegen om de taal te spreken. Dan denk je dat je al een aardig woordje op zak hebt met je cursus, maar de spreektaal is dan toch vaak weer net even anders en vooral erg snel.

Ook zijn we hier op de plaatselijke sportschool ‘capoeira’ gaan doen. We wisten dat dit in Brazilië heel veel wordt gedaan en toen we de kans kregen om dat hier te gaan doen, waren we meteen enthousiast. En dat zijn we nog steeds! We vinden het echt heel erg leuk om te doen en op die manier hebben we ook weer meer mensen leren kennen. Als we terug zijn in Nederland, willen we dan ook gauw op zoek gaan naar een capoeiraschool in de buurt. We hebben er op het internet al een gevonden. En ... onze Mestre Magôo wil er dan best een keer les komen geven, als wij voor hem een slaapplaats regelen! Erg leuk!

We hebben in deze maanden ervaren hoe het is om een lange tijd zonder familie en vrienden te zijn (en zonder hagelslag, drop, peperkoek, frikandelletje, patatje, enz.). Dat is soms wel eens even moeilijk en dan is het erg fijn dat er iemand is die je goed kent en je eigen taal spreekt.

Nu gaan we over een week hier weer weg. We gaan vier dagen naar Nederland voor een kort bezoekje aan familie en vrienden en op 18 januari gaat ons Brazilië en Pinokio avontuur dan echt beginnen! We hebben al te horen gekregen dat we (o.a.) de leerkrachten van de school van Pinokio gaan helpen en hen ons onderwijooysteem gaan uitleggen. We vinden het best spannend, maar we hebben er erg veel zin in! Até ja, Pinokio!

Daphne en Julienne