Eindelijk was het dan zover, op 26 oktober 2003 - een week voordat wij naar Nederland zouden gaan - konden wij met 18 meisjes verhuizen naar de verbouwde zolderverdieping. De dag ervoor hadden de meisjes al kwartier gemaakt en de ruimten gezellig gemaakt met een grote hoeveelheid pluche beesten en andere snuisterijen. De weken ervoor hebben Jan en een nieuwe vriend van Pinokio, een zeer handige man, - Peter - 43 kastjes gemaakt voor bij de bedden en ramen en de laatste betimmeringen aangebracht rondom het midden van de spanten. Daarboven kwamen twee planken die ook weer bedolven werden onder de poppen en beesten. Voor de afwerking van de kastjes had Jan de oudere jongens "gecontracteerd" tegen een voor hen "gigantisch" bedrag om eerst al het hout te impregneren met een anti houtworm middel en daarna alles 2 keer grondig te lakken. Eerst moesten zij natuurlijk naar school, vervolgens hun normale dagelijks taken uitvoeren en pas daarna konden zij aan het "aangenomen werk" beginnen. Wij hebben de jongens die in principe al best behulpzaam zijn, nog nooit zo hard zien werken.

Het schilderen van de muren en het lakken van al het houtwerk is een verhaal apart. Iedere "vakman" die wij hiervoor benaderden wilde daar een astronomisch bedrag voor hebben en zou minstens 2 maanden nodig hebben om het karwei te klaren.

Op een gegeven moment hebben wij krijgsraad gehouden en besloten met de kinderen zelf de handen uit te mouwen te steken. Om een lang verhaal kort te houden: er is toen besloten dat Lucia en de grotere meisjes de randen, plinten etc die met een kwast geverfd moest worden zouden doen en dat de jongens, naast al hun andere werkzaamheden, met rollers de kastjes en de grote vlakken zouden doen. Het resultaat van deze gezamenlijke inspanning mag gezien worden. Al het hout is donker gelakt en de muren hebben een mint kleur gekregen die wij zelf gemengd hebben want de gewenste kleur was niet te krijgen. Door overdag en ’s avonds te werken is alles binnen 2 weken klaar gekomen en wij zijn bijzonder trots op het resultaat. Op zondagmorgen, na het ontbijt, begon het feest van bedden en kleding naar boven brengen. Met de niet aflatende hulp van de grote jongens kwam er een trein op gang die niet meer te stoppen was. In zeer snel tempo was alles boven en konden de kasten worden ingericht

Inmiddels is alles en iedereen gesetteld. De bovenverdieping is een oase van rust geworden waar echt goed toeven is. De grote meisjes zijn meer dan tevreden met hun ruimte en voelen zich daar al volledig thuis. Een niet te onderschatten voordeel van dit alles is dat wij nu beneden weer lucht en slaapruimte hebben voor de kleinere kinderen.

Ook daar heeft een ingrijpende verhuizing plaats gehad met een herindeling van de kinderen. Vooral de meisjesafdeling was overvol en heeft nu de beschikking over 3 extra kamers. Onze boerin is verhuisd naar onze oude kamer waardoor ook de jongensafdeling weer beschikking heeft over alle kamers. Wij tweeën genieten nog steeds dagelijks mateloos van de oase van rust en ruimte die wij in onze nieuwe kamer boven hebben gekregen. Het is best fijn na 8 jaar wakker te worden zonder onmiddellijk geconfronteerd te worden met alle kabaal dat zoveel kleine kinderen ’s morgens vroeg kunnen produceren. Wij hebben stiekem al een paar keer ’s middags een tukje kunnen doen!!!! Al met al is iedereen meer dan tevreden en voor de zoveelste keer mogen wij de guller gevers die dit mogelijk hebben gemaakt duizend keer dank zeggen.