Al ruim een jaar is ons huis te klein geworden voor het aantal kinderen dat wij nu hebben. Indertijd berekend en gebouwd voor 60 kinderen is vooral het slaapgedeelte voor de 80 kinderen die wij herbergen echt te klein. De meeste kamers zijn overvol en dat levert heel vaak onderlinge ruzietjes en kibbelarijen op. Het oorspronkelijke plan was om rond het hoofd gebouw losse woonunits te bouwen, waar de oudere kinderen met een "moeder" konden worden gehuisvest. Dit stuitte echter op een aantal praktische problemen waar niet direct een oplossing voor kan worden gevonden. Het hele huis heeft, met uitzondering van de eetzaal, een zolder verdieping. Na veel wikken en wegen besloten wij om deze ruimten om te toveren tot slaapkamers voor de grotere kinderen. Maar met alleen slaapkamers maken ben je er niet. Omdat het huis

toch echt wel groot is zul je ook een complete sanitaire installatie moeten maken, met badkamer en toiletten. Bovendien moeten wijzigingen worden aangebracht in de electrische leidingen voor de begane grond - die over de zolder lopen - en is een aanpassing nodig van de dakconstructie zodat je ook zonder je hoofd te stoten over de zolder kan lopen. En niet alleen het lopen moet gemakkelijk kunnen, maar vooral ook vluchten bij een eventuele calamiteit! Dan komt uiteraard ook het financiële plaatje ter sprake. Gelukkig bood zich op het juiste moment een sponsor aan. De Lyons Club Hoevelaken heeft voor ons acties gevoerd waaruit een behoorlijk deel van de werkzaamheden kunnen worden gefinancierd; voor het ontbrekende deel vinden wij ook wel weer een oplossing. Gelukkig zijn wat dat betreft Lucia en ik onder een zeer gelukkig gesternte geboren. Met het financiële plaatje bijna rond besloten wij dat dit de oplossing van het ruimteprobleem zou worden. Omdat wij meer grote meisjes dan jongens hebben zijn de oudere meisjes de eersten die van de nieuwe ruimten gebruik gaan maken. Vol spanning en ongeduld wachten zij nu op de verhuizing naar boven. Gelukkig is het bijna zo ver.

Het aanzien van het huis wordt hierdoor wel iets veranderd, maar in positieve zin. Hoe ga je wonen en werken onder een schuin dak? Voor Nederland geen probleem, maar in Brazilië is de constructie van dakkapellen praktisch, zoniet geheel, onbekend. Prefab zijn deze al helemaal niet te krijgen, dan zelf maar wat bedenken. Met als resultaat dat er weer een extra stukje Holland in Brazilië is gecreëerd. Iedereen die dit ziet staat met open mond te kijken naar de ruimte, licht en lucht die zo’n dakkapel creëert en uiteraard zijn de meisjes wild enthousiast. Door de schuinte van het dak aan één kant en de dakkapel aan de andere kant ontstaat een heel gezellige ruimte waar veel mee valt te doen. Om het vooraanzicht van het huis in balans te houden hebben wij een extra raam aangebracht boven de naaikamer en komt er nog een extra dakkapel in het midden.

Wat is nu de indeling geworden: 2 ½ slaapkamer voor de meisjes - waar de ½ slaapkamer is wordt de andere kant gebruikt voor de badkamer en de toiletten. Iedere slaapkamer is zo’n 10 x 6 meter nuttig groot waardoor 8 meisjes ieder een zeer ruime plek krijgen. Een huiskamer waar zij ’s avonds kunnen zitten en televisie kijken of praten. Een aparte slaapkamer voor Lucia en mijzelf en een slaapkamer voor onze boerin en haar kinderen. De vloeren zijn voorzien van leisteen dat bij ons de goedkoopste vorm van vloertegels is, ongeveer 1 euro per m2! De badkamer en toiletten zijn voorzien van echte tegels om wateroverlast beneden te voorkomen.

Op dit moment zijn wij bezig met de afbouw van de badkamer en toiletruimte, daarna schilderen en kan er worden verhuisd. Verwachting is dat wij met een goede maand naar boven kunnen verhuizen zodat voor de kleinere kinderen in de beneden verdieping ook meer ruimte vrij komt.

Voor de toekomst biedt de rest van de zolder nog voldoende uitbreidings mogelijkheden, immers je kan nooit weten.

Rob Schulman