De laatste tijd hebben veel mensen zich voor Pinokio ingezet in de vorm van ACTIES. Het zijn:
1. De Vastenactie van de samenwerkende kerken van Laren-Blaricum-Eemnes
2. Basisschool De Bongerd samen met de actiecommittee "Leusden Wereldwijd"
3. Lions Club Hoevelaken
Ook de Parochie Heilig Hart van Jezus te Heerhugowaard - De Noord is nog met actie bezig.

Met de opbrengst van de Vastenactie van Laren e.o. hebben wij al verschillende projecten kunnen realiseren, bijv. de Pousada Pinokio, zoals te lezen is elders in deze Wel en Wee. Met de opbrengst van de andere acties worden op de zolderverdieping van ons tehuis een viertal slaapvertrekken gebouwd en hebben wij een "School Bus" kunnen aanschaffen. Een heerlijk ouderwetse Amerikaanse schoolbus uit de jaren 50, knal geel, in prima staat van onderhoud.

De wens om een bus te hebben is al oud maar aangezien je niet alles tegelijk kunt hebben .... Op een goede dag kwam Edson, onze chauffeur, mijn kantoor binnenstormen met de mededeling: "Lucia, ik heb vandaag je droom zien staan, onderweg van Campos naar huis." Ik was natuurlijk meteen nieuwsgierig en toen hij zijn verhaal had gedaan was ik niet meer te stuiten. Ik wilde perse naar Campos om "mijn droom" te zien. Gelukkig moesten wij de volgende dag toch naar Campos gaan voor een aantal boodschappen en kon ik dan mijn nieuwsgierigheid bevredigen.

Jan, Anneke en Mirjam waren ook van de partij en toen wij de bus in mochten waren wij allemaal verkocht. Dit was hem dus. Maar ja, nu kwam de moeilijkste probleem. Hoe kwamen wij aan de noodzakelijk centjes om dit zeer gewenste en nuttige vervoermiddel te kopen? Wij konden daar toch niet al te lang mee wachten om ervoor te gaan sparen, want het was uiteindelijk een tweedehands vervoermiddel dat geparkeerd stond langs een zeer drukke weg en ik vermoed dat er meer belangstellenden voor waren. Met de gedachte "Niet geschoten is zeker Mis" heb ik een mail aan Aad gestuurd met het hele verhaal. Julie kunnen onze vreugde niet voorstellen toen twee dagen later al het bericht kwam dat wij, met de hulp van al deze mensen die de laatste tijd acties voor ons aan het voeren waren, de bus konden kopen!!!!!!!

Rob en Edson gingen de volgende dag naar Campos om te onderzoeken of al de papieren van de bus in orde waren, of er geen wettelijke obstakels bestonden om van deze bus "De Pinokio Bus" te maken. De algehele verwachting was dat deze hele procedure toch wel een aantal dagen zou duren. Mis dus. Alles hier gaat anders dan je verwacht. Als je denkt "even" iets te regelen duurt het weken en als jij je er op instelt dat iets wat meer tijd nodig heeft, lukt het zeer snel. Om en nabij 6 uur s ‘middags hoor ik een aantal vreugdekreten en ga natuurlijk kijken wat er aan de hand is. Tot mijn stomme verbazing staat het gele monster voor mijn neus. Iedereen door de dolle, inclusief ikzelf. Ik rende naar de badkamers waar de kleintjes hun tanden aan het poetsen waren na de avondmaaltijd en joeg iedereen naar buiten om ons cadeau te bewonderen. Voordat wij het beseften waren de kinderen in de bus en à la minuut werd besloten een proefritje te maken. U had de gezichtjes van de kinderen moeten zien. Een plaatje waard!!!!!! Iedereen intens gelukkig, vooral de kleintjes die niet zo vaak werden meegenomen in de Combi. Iedere keer dat wij op stap gingen moesten wij kiezen wie mee te nemen en natuurlijk viel de keuze heel vaak op de wat oudere kinderen die meer van die bepaalde tocht zouden opsteken. De kleintjes visten daardoor heel vaak achter het net. Nu is dit over en kan iedereen mee!!!!

Wij besloten naar Barra te rijden en Ome Jan zou Ome Jan niet zijn als hij niet met het voorstel kwam om even een ijsje te gaan eten. Zo gezegd zo gedaan. Bij de plaatselijk ijsco man gestopt en gevraagd of hij in het bezit was van zoveel ijsjes als wij nodig hadden. Het was een prachtig schouwspel, al die kinderen op de stoep zittend, een ijsje likkend. De allerkleinsten zaten van top tot teen onder het ijs maar dat kon de pret niet drukken. Na afloop van het festijn hebben wij de kleintjes zo goed mogelijk schoon geveegd met behulp van een emmer water en gingen wij allemaal blij terug naar huis.

Sindsdien hebben wij al een aantal kleine uitstapjes ondernomen als een soort proefritjes en het is iedere keer feest. Zij gedragen zich fantastisch en dat geeft mij veel moed om grotere uitstapjes met hen te gaan ondernemen. Wij hebben van de kinderrechter al de toestemming gekregen om gedurende de volgende 30 dagen vrolijk met de kinderen rond te reizen. De schoolvakanties gaan volgende week beginnen en wij verheugen ons enorm op het vooruitzicht een ander programma aan de kinderen te kunnen aanbieden. Na die 30 dagen zullen wij steeds weer een reisvergunning aanvragen totdat het een vanzelfsprekend onderdeel van onze opvoeding wordt en wij geen speciale toestemming meer nodig hebben.

Met deze bus gaat de wereld voor ons open. Kunt U zich voorstellen dat de meeste kinderen niet eens weten wat een berg is, of een meer? Dat zij geen idee van hebben wat een stad is? Dat zij geen treinen, brandweerwagen, vliegveld kennen? Wij gaan de bus niet alleen gebruiken voor plezier tochtjes maar hem ook gebruiken om de kinderen kennis te laten nemen met de natuur om ons heen, naar de dierentuin brengen waar zij alle mogelijke dieren gaan zien die zij alleen van plaatjes kennen, enfin, hen kennis laten nemen van de wereld die ons voor ogen staat en die wij hen heel graag willen leren kennen. Als wij hen vertellen dat zij moeten studeren om later een fatsoenlijke toekomst op te bouwen en de intense armoede achter zich te laten ondervonden wij altijd problemen om hen te laten begrijpen wat wij bedoelden, want zij konden zich niet voorstellen wat wij voor ogen hadden. Zij kennen alleen hun eigen werkelijkheid en hebben nooit de kans gehad buiten onze grenzen te kijken. Nu is dat verleden tijd. Wij kunnen hen "De Wereld" laten zien. Er zijn nu ineens veel deuren voor ons open gegooid.

Lieve mensen, heel hartelijk dank voor dit belangrijke GEREEDSCHAP! U heeft de kinderen een enorme duw in de goede richting gegeven en ik weet zeker dat zij deze kans zeer zeker heel goed zullen benutten.

Wij zullen U op de hoogte houden van alle uitstapjes die wij gaan ondernemen.

Lucia