Lucia Schulman, die tijdens een reis naar haar geboorteland Brazilië besloot zich in te gaan zetten voor de straatkinderen, die geen veilig thuis hebben. Daarvoor heeft zij in 1992 de Kindertehuis Pinokio in het leven geroepen.

Om aan financiële middelen te komen heeft zij heel hard aan de weg moeten timmeren: radio- en TV-programma''s hebben haar zendtijd gegeven om haar verhaal te vertellen. Dag- en weekbladen hebben aandacht aan haar ''droom'' besteed. Ze was ervan overtuigd, dat ze dit ideaal kon bereiken, al zou er voor iedere cent heel hard gewerkt moeten worden: Want zo is het begonnen! Lucia, die op een groot aantal vaste helpers mocht rekenen om te collecteren en spulletjes te maken, die op braderieën verkocht werden. Juist dit heeft het vertrouwen gewekt van zoveel mensen, dat het startkapitaal, dat nodig was om in Brazilië te gaan bouwen, al snel bijeen was.

In 1994 kon Lucia al naar Brazilië gaan om ook daar een Stichting op te richten en grond te kopen. Het werd een prachtig plekje vlak bij zee in Guriri.

Geld om een huis te bouwen was er! Dankzij u! Dankzij al die helpers, groot en klein, in het hele land en soms ook ver over onze grenzen heen! Dankzij de mensen, die nog steeds ''aan de weg timmeren'' door hun spulletjes te verkopen. Steeds weer een stukje naamsbekendheid voor ons projekt! Dankzij een dansmarathon; de scholen, die een kind of een speciaal doel voor het huis ''geadopteerd'' hebben; dankzij de kerken, die ons op hun speciale manier geholpen hebben en nog steeds helpen! Al die mensen, die we niet met name kunnen noemen, maar waar we heel erg blij mee zijn! Allemaal: Heel erg bedankt!!

Het tehuis tijdens de bouw in Guriri.

In mei 1995 vertrok Lucia voorgoed naar Brazilië. Er kon begonnen worden met de bouw van het huis! Mede dankzij de toezeggingen van vele bedrijven om ons met goederen en materialen te ondersteunen, maar vooral dankzij de inzet van vele mensen uit Nederland, zoals Engel Stam (tekeningen), Jan Wittebrood (bouwtechnische ondersteuning), Henk Brouwer (techniek) en nog vele anderen, waaronder niet te vergeten de man van Lucia, Rob Schulman, die inmiddels een volleerd "bouwer/timmerman, etc." is geworden, kon het huis op 12 oktober 1998 geopend worden. Momenteel wonen er 42 kinde­ren!

Anno 1999 zijn we nog steeds niet klaar, want ook de bouw van een school bleek hoogstnoodzakelijk. Wij blijven ons dus inzetten. Blijft u ons helpen??

Dit jaar hebben een paar bestuursleden van het eerste uur hun be­stuurs­functies neergelegd. Zij hadden destijds aan Lucia beloofd, dat ze mee wilden werken tot het huis er was. Nu dit dus gerealiseerd is, is er een eind gekomen aan hun bijdrage op bestuurlijk niveau. Jammer, maar we kunnen niet anders dan dit besluit respecteren. Net als die van anderen, die hun bestuursfunctie hebben neergelegd. Vanaf deze plaats willen we Rineke, Mieke, Eveline en Peter heel hartelijk bedanken voor wat ze voor Pinokio hebben gedaan.

Wilma Trompetter
Secretaris